In het vorige blog vertelde ik over een roeier die er na 5 minuten instructie, op topsnelheid vandoor ging. Over het algemeen is gelijk op topsnelheid willen roeien het probleem bij beginnend roeiers. Bij instructie, aan mensen die nog nooit in een roeiboot met rolbankje hebben gezeten, ligt de nadruk op; zo ontspannen mogelijk in de boot zitten, nee.. hij slaat niet om of je moet op de rigger gaan zitten en GEEN kracht zetten zodat je voelt wat je doet …… Ja ja, maar niet bij 80 % van de mannelijke nieuwelingen. Die luisteren niet en willen gelijk laten zien hoe hard zij kunnen en dat zij in topconditie zijn. Dus zigzaggend over het water, bladen een meter onderwater, witte knokkels aan de riemen, een fanatiek verkrampt gezicht en hartslag 100. Gaat lekker hè?! Vrouwen daarentegen, en dat was nieuw voor mij, luisteren wel!, stellen vragen, beginnen heel rustig en hebben in no time de slag te pakken. Ik leverde een LiteSport 2X af in het noorden van het land, in weer zo’n naar vrijstaand huis aan een prachtig meer. Bij aankomst stond de heer des huizes startklaar om in de boot te stappen (cadeau van zijn vrouw). Eerst even wat instructie en uitleg probeerde ik nog… Maar de boot lag al in het water en samen met zijn zorgelijk kijkende dochter die meeroeide, duwden ze af: “Die instructie doen we wel op het water”. Nog voordat ik met zijn vrouw in de volgboot zat, waren die twee al uit het zicht. Na een inhaalactie bleek instructie hard nodig. “Laat maar even lopen” probeerde ik nog, en ik begon mijn verhaal. Maar halverwege begon hij al weer te roeien. Dus ik vroeg aan zijn vrouw: “luistert ie wel eens?”. “NOOIT”, zei ze uit de grond van haar hart. “Ok dan gaan we nu terug en aan de koffie” zei ik, mijn tanende invloed op ‘leerlingen’ accepterend. De personen op de foto zijn niet degenen uit dit verhaal.