Ondanks het verhaal dat je het roeien nooit zou verleren was het toch wel even wennen op het  Lac du Bourget, een plaatje van een meer tegen de Alpen. Na de wissel naar een boot die meer bij mijn, hopelijk tijdelijke, gewicht paste, kwam dat heerlijke gevoel van het roeien dat ik zo goed kende van vroeger, weer terug, Ook Winny, vriendin en zakenpartner, die nog nooit geroeid had, kon binnen no time redelijk overweg met het innoverende ontwerp.

Dealer van Liteboat?

Okay, nu waren we zo enthousiast geworden dat we voorstelden dealer te worden van Liteboat en dit type roeiboot in Nederland aan de man te brengen, naast onze elektrisch aangedreven sloepen. Niets daarvan, Mathieu wilde het kleinschalig houden en nog geen Europees netwerk opzetten. Acht maanden later kregen we een mail van Mathieu dat hij zijn plannen had gewijzigd en nu wel de Europese markt op wilde. Of we nog interesse hadden in een vertegenwoordiging in Nederland. Hij was op ‘Boot Düsseldorf’ dus…. Een paar uurtjes verder, na de eerste kop koffie, hadden we een deal met slechts een handdruk.

Alle begin is moeilijk.

We zijn gestart met twee boten, single skiffs, en dachten dat de roeiverenigingen in de rij zouden staan voor deze innovatie in het recreatie roeien. Na enkele clinic’s bij roeiverenigingen bleek dat er een gezonde weerstand was tegen de vormgeving, met opmerkingen van “Waar is de mast” en “Is het een SUP?”  De oudere leden gaven aan met skiffen te zijn gestopt omdat balans houden te veel van het plezier verpeste. “Ga deze boot dan eens proberen”. Veel “nee, nee, nee daar begin ik niet meer aan”, maar na bijna door ons in de boot te zijn geduwd kwamen ze terug met een grote smile. Alle roeiers, oud en jong, enthousiast! Maar dan….. de drempels, commissies! Een patroon wat we bij veel verenigingen tegenkwamen. Dus we moesten iets doen aan de naamsbekendheid en we gingen op zoek naar individuele ambassadeurs. Na enige inspanning lukte dat.